کد مطلب:212852 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:26
عقیده هشام بن حکم راجع به ولایت و امامت
هشام بن حكم مانند سایر امامیه معتقد به خلافت بلافصل حضرت علی (ع) بوده و عقیده داشته كه امر امامت به اجماع امت یا شورا واگذار نشده است و امام باید از طرف پیامبر تعیین و تصریح شود، و با معجزه امامتش ثابت گردد.
هشام بن حكم از مدافعین سرسخت مقام ولایت بود:
ابن ندیم در فهرست گوید: هشام از كسانی است كه كلام را در باب امامت گشوده (و دلیل و برهان روشن بر آن اقامه كرده) و مذهب تشیع را تنقیح و تهذیب نموده اند. [1] .
و نیز ابن ندیم از هشام بن حكم نقل كرده كه می گفت: من مانند كسانی كه با ما در ولایت مخالفند ندیدم، چرا كه آنان، كسی را كه خداوند از آسمان به ولایت برگزیده، بركنار كردند و آن كس را كه خداوند عزل كرده، ولایت داده اند. و آن گاه داستان ابلاغ سوره برائت را بازگو می كرد كه جبرئیل بر پیامبر (ص) نازل شد و فرمان خداوند را این چنین رساند: «سوره برائت را كسی جز تو، یا مردی كه از تو باشد، نباید ابلاغ كند»، سپس پیامبر (ص) ابوبكر را برگرداند و علی (ع) را روانه كرد. [2] .
هشام بن حكم از مدافعین سرسخت مقام ولایت بود:
ابن ندیم در فهرست گوید: هشام از كسانی است كه كلام را در باب امامت گشوده (و دلیل و برهان روشن بر آن اقامه كرده) و مذهب تشیع را تنقیح و تهذیب نموده اند. [1] .
و نیز ابن ندیم از هشام بن حكم نقل كرده كه می گفت: من مانند كسانی كه با ما در ولایت مخالفند ندیدم، چرا كه آنان، كسی را كه خداوند از آسمان به ولایت برگزیده، بركنار كردند و آن كس را كه خداوند عزل كرده، ولایت داده اند. و آن گاه داستان ابلاغ سوره برائت را بازگو می كرد كه جبرئیل بر پیامبر (ص) نازل شد و فرمان خداوند را این چنین رساند: «سوره برائت را كسی جز تو، یا مردی كه از تو باشد، نباید ابلاغ كند»، سپس پیامبر (ص) ابوبكر را برگرداند و علی (ع) را روانه كرد. [2] .
[1] فهرست ابن النديم، ص 249.
[2] فهرست ابن النديم، تكمله، ص 7.
وقتي آيات سوره برائت نازل شد، رسول خدا (ص) آن را به ابي بكر داد تا به مكه برد و در روز عيد قربان بر مردم بخواند. ابوبكر به راه افتاد. جبرئيل نازل شد و دستور آورد كه اين مأموريت را از جانب تو جز مردي از خاندان خودت (علي عليه السلام) نبايد انجام دهد. رسول خدا (ص) اميرالمؤمنين (ع) را به دنبال ابي بكر فرستاد و دستور داد تا خود را به او رساند و آيات را از او بگيرد و به مكه برده بر مردم بخواند (رجوع شود به تفاسير ذيل سوره برائت).